Kalbimde utangaç bir misafirim var.
Olan ben değilsem, üşür kabirdeki ölemeyen.
Benliğinden vazgeçmesi değil mi.
Niyet belli, kişi belliydi.
Kişinin benliğini kemâle erdiren ahidleri.
Tepeden tırnağa çürüyen insanlığın yolları birleşiyor ziyaretsiz kabirlerde.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi