Bir ileri bir geri gitti toprağında
Cepleri kum kin doldu
İstedi alamadıklarını, aldıklarına minnetsiz
Küfürbazdır biraz yorulduğunda
Uyur uyumasına ama üstüne konduğunda
Sayar söver böceğin kanatlarına
Kimsesiz çocuklar işedi toprağına
Sinirlendi her seferinde yerin altında uyuyan adam.
Tanrıya düşman oldu zamanla
Dua ederken artık hep yumruğunu sıkar
Saati kayboldu ölü adamın
Nefretiyle başbaşa
Dostlarını hatırlamaz oldu
Kendisinden sıkıldı dönemedi sağa sola
Eridi ruhu soğuk toprakta
Son kez diyemedi hiçbir zaman
Karanlıkta uyudu, öfkeyle soludu kendi mezarında.
Doruk Nana
Kayıt Tarihi : 10.2.2023 16:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!