Oltanın Ucundaki Solucan

Bu gün işiniz yok,
Şöyle deniz kenarına gidip,
Elinizde olta,balık tutmak istediniz.
Kıyıda sakin bir yer bulup,
Oltanın ucuna da bir solucan taktınız,
Sallayıp oltayı denize attınız.

Şöyle arkanıza yaslanıp,
Hayalinizde bir çizgi film izler gibi,
Kapatın gözlerinizi,
Siz deniz kıyısındasınız,elinizde olta,
Ucuna taktığınız solucan,
Gözleriniz çizgi film izlemek ister gibi,
Beklemeye başlarsınız.

Suyun içindeyse oynaşır bir başka dünya,
Oltanın ucundaki solucan varya,
Balıklara yem olmamak için,
Başlamış şakira gibi kıvırmaya,
Bir yandan kıvırırken,bir yandanda
Şarkılar söylemektedir balıklara,
Bütün balıklar toplanmış başına,
Hayranlıkla seyrederler solucanı,
Oltanın ucundaki solucan,
Onlara şarkılar söyleyip,
Göbek atmakta.

Böylece akşamı edersiniz,
Tek bir balık tutamadan,
Ama elinizde yetenekli bir solucan,
Hala göbek atmakta.

Böyle beklemedik mi?
Sevgilinin penceresinin önünde,
Pencereye çıkıp,bir yüzün görmek için,
Sokağın bir ucundan,bir ucuna,
Dolanıp durmadık mı?
Dudaklarımızla ıslık çalıp,
Nice aşk nağmeleri döktürmedik mi?
Yani solucan gibi raksedip,
Bir uçtan bir uca,sokakta,
Şarkılar söylemedik mi?

Ve sonra deniz kıyısındaki,
Balık tutan adam gibi,
Sabahın ayazını yemiş,
Buz tutmuş bir halde,
Titreye titreye evlerimize,
Süt dökmüş kedi gibi,
Dönmedik ‘’Mİ’’?