Olta Şiiri - Nurhayat Nalçacı

Bir gün;
Cemre düşerse yüreğine
Titrersen ateşten yalnızlıklarda
Uzakta arama
Sorgula geçmişini
Ve o sabahı anımsa.....

Vurup bencilliğini sırtına
Gittin!
Bakmadan ardına
Umutlar yandı
Yandı o noktada.....

Görmedin!
Görmedin ki,
Dön diye bakan yüreği
Her boşverişinle
Gün gün eridi
Kör sabahlarda........

Ara nedenini
Arama beni!
Ben bile bulamıyorum ki
Bulamazsın
Kararttın seherleri
Umursamazlıkla........

Bir gün,
Farkedersen
BİZ diyebilmenin özelliğini
Ben diye başladığın
Acınmaları anımsa
O gün;
Ağla!
Ağla, doyasıya......

Sakın
Yastığıma sarılma!
Üşür sonra
İnadının rüzgarıyla.....

Birikti boğazımda
Atılan sağır adımların
Geri alma!
Anasını satayım böyle aşkın da!
Güven sorunu yaşarmışsın
Havan bozar
Balık tutamazsın sonra....

Kurşun yarası kapanır da
Suskunluğun acısı kalır
Yakar sabrı dalga dalga,
Sınırı var
Fedakarlığında......

Boşver,
Sen bana aldırma
Ne işi var ki aşkın
Senin yanında!

Vur sırtına oltayı
Tutulacak çoooook balık var daha
Devam et Öldür!
Yok et tamamını
Umarlarsa sevgiden
Bir lokma...

Taktın hayalleri oltanın ucuna
Salladın deryaya
Kıvrandı, kıvrandı umutsuzca
Boğuldu!
Tuzlu suyla sevda.......
Ben görmeyeceğim ama
Katil yazılacak mezar taşına!