Olsun Varlığın Yeter Şiiri - Özdemir Koca

Üzmüşsün, kırmışsın duydum ki beni,
Olsun olsun be koçum varlığın yeter,
Ben zaten ne zaman üzülmedim ki,
Olsun olsun be koçum varlığın yeter.

Hem onu yalanla kandırdım demişsin,
Bir de arkamdan hem dalga geçmişsin.
Güya kendini çok çok akıllı görmüşsün,
Olsun olsun be koçum varlığın yeter.

Biz neler neler gördük de geçtik gittik,
Ne dostlukları bitirdik ne dostları sildik,
Bu uğurda bir ömrü yaktık kül ettik,
Olsun olsun be koçum varlığın yeter.

Senle nice ölümüne kavgalara girdik,
Sana kötü diyenlere biz diş biledik,
Meğer biraz geç oldu tam seni bildik,
Olsun olsun be koçum varlığın yeter.

Hastalığında da gelip dost olmadım mı?
Baban ölünce senle dert yanmadım mı?
Cezaevine düştün de ben gelmedim mi?
Olsun olsun be koçum varlığın yeter.

Her şey biter, biter elbet de gelir geçer,
Şunu unutma tarih hep tekerrür eder,
İnsan bu dostunu dar günde seçer.
Olsun olsun be koçum varlığın yeter.