Olsun Be Güzelim Şiiri - Ayten Özgün

Bunca yıl dik yokusları boşuna tırmanmışım
Boşa çıktı umutlarım yanılmişım.
Efsane boyu yalnızlığım.
Sen vaz gecrmediğim
En büyük yalanim gerçeği.
Bulamadım yolumu sana ulaşamadım
Adı olmayan mekanlarda kayboldum.
Gece saatin dördü
Her gece bu saatlerde kalkar,
Sana şiirler yazarım.
Sen beni ne sandın be güzelim.
Şair oldum, şiirler yazdım sana,
Seven hep ben oldum
Sevilmeyen yine ben.
Hasretin ile Vuslat birleşti
Deşildi yaraların
Durduramadım kanamalarını.
Söylediklerimi anladın mı.
Ben yangından bahsediyorum
Sense rüzgarım oluyorsun.
Estikce esiyorsun, yaktikça yakıyorsun,
Olsun be güzelim yanayım ne çıkar
Yandığım sensin.
Anladım Kï yıllar geçsede aradan.
Kurtuluş yok bu Yaradan. Unutamam.
Gitmek istiyorum buralardan
Ardımda bırakıp her şeyi.
Ne Çare dert benimle nereye gitsem peşimde.
Içimden söküp atmıştım.
Olsun be güzelim Aşk bu
Aslı ile Kerem Ferhat la Şirin,Leyla ıle Mecnun gibi
Ölümüne sevmeli.
Acıtmalı içini yakmalı tadına böyle varmalı.
Bir ışık söner gönlümde gece yarısı
Ben ise seni düşünürüm gözlerim kapalı.
Birden gözlerin gelir aklıma
Siyah mı siyah zeytin karası
Gönlüme akan bakışların gelir.
Ben seni sevmiştim be güzelim.
Hemde içten derinden.
Ne var ki sen hiç anlamadın beni.
Tüm yaşananlar mazide kaldı
Olsun be güzelim
Aşkın ise bana hatıra kaldı

Ayten Özgün
Aşk şiirleri