Çirkindi, fakirdi
İçerdi,
Dökerdi küllerini her yere
Sinirliydi ama
Adam gibi adamdı
Bilmezdi çiçek getirmeyi
Beni hiç üzmezdi
İnsandı
Titrerdi üzerime
Boyu benden kısaydı
Olsun,
Kocamdı, canımdı, benimdi, sahibimdi…
Eskiydi, ufacıktı
Nohut oda bakla sofaydı
Her tarafı virandı
Çivit boyaydı duvarları
Konserve kutularında
Sardunyalarım ne güzel açardı
Güneş görmez
Küf kokardı her yanı
Camları kerpiç duvara bakar
Damı her yağmurda akardı
Olsun,
Evimdi, yuvamdı, benimdi, sığınağımdı…
Kayıt Tarihi : 9.2.2008 01:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
''İçinde saygı ve sevginin hakim olduğu ev, küçük de olsa hiç bir zaman dar gelmez... '' ~ Mevlâna Celâleddin-i Rûmî
Bir şarkının nakaratı kadar içten, bir yaşamın örtüsü kadar ipekten, insan severliğin coşkusu kadar yürekten!... Yazan eller dert görmesin, yazan yüreğiniz tüm dertlerden uzak olsun.. Başarılar ve sevgilerimle..
Okuyunca etkilendim,üzüldüm.Saygı ve sevgilerimle.
TÜM YORUMLAR (3)