Olsun Şiiri - Bayram Ali Yusufoğlu

Hayattan hiçbir zaman
büyük beklentilerim olmadı benim.
Karun gibi zenginlikler istemedim Tanrı’dan.
Herkes gibi sıradan olmaktı dileğim.
Güler yüzlü eşim olsun,
neş’eyle koşuşturan çocuklarım.
Maddi sıkıntılar yaşansa da arada bir;
Bitmeyen umudumuz, sarsılmayan bağlılığımız olsun.
Bir kereye mahsus yaşantımız;
bin bir renkli çiçeklerle dolsun.
Günlerimiz yıl gibi uzun geçsin birlikte,
ayrılık ve hasretler an gibi kısa.
Kara kediler girmesin, giremesin aramıza.
Aklımızda ve gönlümüzde;
asırlık bilgelerin irfanı hayat bulsun.
Yer sofrasında oturalım iki büklüm,
Bir lokma kuru ekmeği bölüşelim zararı yok.
Pencerelerde eski desenli perdeler,
bir bacağı kırık karyolamız olsun,
Ninemden yadigâr yorganlarla örtünelim.
Uzun kış gecelerinde sobanın başında, kestane pişirelim.
Bitmesin sohbetlerimiz,
aynı şeyi kırk defa anlatsak ta birbirimize sıkılmayalım.
Kar, tipi, tufan savururken dışarda,
sevdamızın ateşi kavursun içimizi.
Duvarda asılı gaz lambasının
şavkı vursun yüzümüze, gönlümüz aydınlansın.
Bitmeyecek sandığımız kışın ardından
kırlarda dolaşalım el ele,
Baharın coşkusunu paylaşalım.
Dertlerimiz ne kadar büyük olsa da;
Dağları aşacak dermanımız olsun.
Pişmanlıklar dağlamasın sinemizi,
Yapamadıklarımızdansa,
varsın yaptıklarımızdan pişmanlık duyalım.
Bedenimizi harabeye çevirse de zalim yıllar
gönlümüz hep genç kalsın.
Alnımızda beliren derin çizgiler
dürüst bir yaşantının nişanesi olsun.
İyilikler biriktirelim kahpe dünyaya inat,
sevelim, sevilelim.
Yastığa koyunca başımızı vicdanımız rahat olsun.
Dünyanın yükü altında ezilsek de ses etmeyelim.
Lâl olan dilimiz sussun, kalbimiz haykırsın sükûtumuzu.
Nerede bir zulme şahitlik etsek,
sıradağlar gibi karşısında duralım.
Zalimler düşmanımız,
mazlumlar yoldaşımız olsun.
Doğarken açılan hayat defterimiz,
şerefli bir maziyle son bulsun.