Ölsen de beni unutamayacaksın...
İnsan her şeyi unutur,
Ecelin gülümseyen yüzünü unutamaz derler
Seni rahme düşürenin yaşatanın ve öldürenin de
Ben olduğumu bilip aklını oynatacaksın...
Ölsen de beni unutamayacaksın..
Her an aldığın ve verdiğin nefesin ben olduğumu
Ve seninle sonsuza kadar var olacağımı bileceksin...
Ölsen de beni unutamayacaksın...
Varlığımdan gaflete düşsen de atan kalbin gibi,
Hep orada olduğumu bilecek...
Bir gül yaprağında,uçan kuşun kanadın da görüp beni
Dokunmak isteyip dokunamayıp
Önce gülümseyip, vecd ile sonra ağlayacaksın...
Ölsen de beni unutamayacaksın.....
Yanaklarından akan ılık yaşın bile ben olduğumu hissedip
Göz yaşlarını avuçlarına indirip,avuçlarını öpeceksin...
Sıfatlarınla sana seslenen yakınlarına
Anlamsızca bakıp,o da kim diyeceksin...
Ölsen de beni unutamayacaksın
Yürüdüğün yolun,attığın adımın,dizinde ki dermanın
Ben olduğumu görüp,artık şaşırmayacaksın...
Ölsen de beni unutamayacaksın...
Bütün hücrelerinde olduğumu hissedip
Başka galaksideymişim gibi de özleyeceksin...
Sen bensem,bende sensem
İnsan kendini nasıl özler böylesine deyip...
İçine dönüp,zerrelerinde beni arayacak....
Başını kaldırıp,güneşe haykıracaksın...
Seni seviyorum....! ! !
Ölsen de beni unutamayacaksın
Ben senim çünkü...
Hücrelerinde ki aşkın bedenlenmiş hali...
Er geç Anlayacaksın....
Benliğimin kirli elbisesi parçalansın
Sen yaşa,sen yoksan ben yokum deyip
ağlayacaksın...
Ölsen de beni unutamayacaksın...
.............................................
Bir gün....
Şu an zaten yaşamadığını kavrayacaksın...
01.05.2017
Şule AkşitKayıt Tarihi : 1.5.2017 21:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!