Ölsemek Şiiri - Ersan Yüksekkaya

...
Ki ölsemek zuhur ediyor dağınık zihnime
Mavilere sarılmış umutların üstünden
Anlaması zor hissetmesi kolay rüzgarlar geçti
Bense bir ağaç dalında düşmeyi bekleyen yaprak gibi
Ölümün geleceği günü bekledim, hem de arsızca
Sağanak yağmurlar yağdı başımdan aşağı,
Duruşumdan bir santim ödün vermedim
Belki bundandır Azrail bakarken yüzüme
Boynum eğik sırtım kambur bir yük var sırrımda
Günahkar güneş yelleri benden yansıyor gibi dünyaya
Bir kere olsun utancımı sermedim ayaklar altına
Gecem aydınlık günüm karanlık oldu, heyhat!,
Altüst oldu hayat ufak bir ömrün dilinde
Ki ölsemek zuhur ediyor dağınık zihnime
Suları çekilmiş hayaller denizinin orta yerinde
Hiç de masum olmayan çocukça hayaller vardı
Sevdadan öte, mutluluktan öte, karanlık hayaller vardı
Bir kadının parmak uçlarından çıkacak şiirler kadar naif
İnsanlığın duymasından korktuğum kadar gaddar
Ki ölsemek zuhur ediyor dağınık zihnime
Masumdum, çocuktum, korkuyorum...
...