Ölümün eşiğinde soğuk bir nefes
Bakışlarım donuk ve çok uzaklarda
Ruhum yalnızlığa hapis
Bedenim kafes
Nefsim kaybolup gitti
Vicdanım azaplarda...
Ayaklar altındayım
Yerle bir gölgem
Çıkmaza yürüyorum
Dar sokaklarda
Bilsem ki kurtuluşum
Bir kurşuna bakar
Asla eğilmez başım
Namlu uçlarında...
Takatim yettiğince
Çekerim kendimi
Sürülmem karanlıktan
Aydınlıklara
Vadem dolduysa eğer
Aramam ötesini
Öderim hesabımı
En ağır azaplarla...
Bakmam öyle ecelin
İç çekişine
Atarım bedenimi
Kuytularına
Ölüm nedir ki sanki
Doğmaktan başka
Ölsemde yaşarım ben
Yer gök arasında...
21:0718.12.11
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta