Ölümün eşiğinde soğuk bir nefes Bakışlarım donuk ve çok uzaklarda Ruhum yalnızlığa hapis Bedenim kafes Nefsim kaybolup gitti Vicdanım azaplarda... Ayaklar altındayım Yerle bir gölgem Çıkmaza yürüyorum Dar sokaklarda Bilsem ki kurtuluşum Bir kurşuna bakar Asla eğilmez başım Namlu uçlarında... Takatim yettiğince Çekerim kendimi Sürülmem karanlıktan Aydınlıklara Vadem dolduysa eğer Aramam ötesini Öderim hesabımı En ağır azaplarla... Bakmam öyle ecelin İç çekişine Atarım bedenimi Kuytularına Ölüm nedir ki sanki Doğmaktan başka Ölsemde yaşarım ben Yer gök arasında... 21:0718.12.11
Selma ŞanalKayıt Tarihi : 18.12.2011 22:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!