Ölsem Sevineceğim.... Şiiri - Hasan Yıldız

Ölsem sevineceğim

Kaç gece sarsıldı
Sessiz hıçkırıklarımda.
Solgun cemalin yanaşırken uykularıma
Düşer dudaklarımdan sinsice buselerin,
Çıkar zulamdan derin bir ah…
Sen helalleş istediğin kadar
Günahlarınla...
Bilirim yanmayı
Bilirim de yakıştıramam
Musalla bakışlı gidişime.

Açılır asuman kapıları bir bir
Bir yanımı toprak kapatır
Bir yanım süzülür semalarda
Ve sen durmadan gül dikersin
Sinemin çorak bahçesine...
Bir kuru dala emanetken yaprağım
Zemheri de nöbet tutacak günü buldu
Ha düştüm… Ha düşeceğim
Bu nasıl bir şey ey yar
Ölsem sevineceğim..

Hangi mevsim başlatsa seni
İçime bir hazan boşalır
Taşınırım hicranın denizlerine
Nasıl bulacaksın şimdi
Bunca yitik şehirler arasında
Gözlerin tanır mı?
Çıkarabilir misin enkazın arasından
Gül diktiğin sinemi…

Başlamak ne zor
Yeniden kalkmak ayağa
Yeniden direnmek
Alıştım yüzüme çarpılan kapıların
Soğuk iniltilerine
Yaktığım gemilerin küllerinden
Sürerim âmâ gözlerime
Kanıyor hıçkırıklarıma düşen
Benliğim
Yine ellerim boş...
Yine bomboş ellerim

Sen helalleş yine istediğin kadar
Günahlarınla...
Bilirim yanmayı
Bilirim de yakıştıramam
Musalla bakışlı gidişime

Hasan yıldız