Ölsem ne çare ? Şiiri - İlhami Arslantaş

Gerçekler yasaklı doğruluk ayıp,
Öldürülmüş belki belki de kayıp,
Zamanı yeniden geriye sayıp,
Kaybolan onuru bulsam ne çare?

Körelen aklımda taze fikir yok,
Çünkü ortalıkta doğru zikir yok,
Mutlu arasında bir tek fakir yok,
İlimle donanmış olsam ne çare?

Falakaya yattım aş iş deyince,
Sus payımı aldım copu yeyince,
Huzur bulamadım ömür boyunca,
Artık başka gayda çalsam ne çare?

Dengesi bozulmuş hileli kantar,
Nalıncı keseri kendine yontar,
Bahçemde türemiş zehirli mantar,
Çocuğuma kafes alsam ne çare?

Ahlaksız bir elin atmış uçkura,
Kim bilir kaç deney gördü kaç kura,
Ak geçinen zifti zifirden kara,
Ruhumu nur ile dolsam ne çare?

Der ilhami gitmez başlara belâ,
Sistem bu bitirir hak çala çala,
Fakir sofrasını zengin bir kula,
Yedirir gerçeği bilsem ne çare?
……Doktorsuz çaresiz ölsem ne çare ?