Ölsem de Oralı Değilsin

Gel, kır ruhumun zincirlerini
atla oradan içimin arka bahçelerine
ve besle
yüreğimde öylece aç bırakılan kediyi.
Bir alfabe bul kendine
daha önce söylemediğin kelimelerinle
konuş bana.
Konuş ki inansın buna güveni zedelenmiş adam.
Bir an bile düşmesin aklına uzak olduğun
buradasın hâlâ
perdenin ardında
nefes alabilsem hissederim de
teninin davetkârlığını
şimdi bir dirhem daha yaşam dilenmek
gökyüzünün uğultusundan
ağır geliyor ciğerlerime.
Hem yoksan ne olur ki?
Sen oluveririm tüm ihtişamımla
Hem de hiç korkmam
oralı olmaktan
ölsem de oralı değilsin nasılsa
zaten ben de pek ait sayılmam
bu ara buralara.
Bozulmuş isminin ahengi
hançerler saplıyor dudaklarıma.
Bana savaşlar açma
gizlenip insan suratlarına
ben araladım göz kapaklarımı
mesafelerin farkındayım.