Olsam Şiiri - Kemal Okumuş

Kış olsa gönlümde, lapa lapa yağsa hüznüm kederim.
Bahar ilk çiçekleri serdiğinde yeryüzüne o karlar eriyip gitse.
Oluk oluk aksa göz pınarlarımdan, tuzu cildimi yaksa.
Can suyu olsa yeni yetme çiçeklere her bir damla.
Toprak yeşerdikçe içim kurusa, çekilse tüm irin yüreğimden.
Eski bir türkü çalınsa kulağıma, titresem.
Havada bulut olmasa; ama ortalığı bir duman sarsa.
Mahlede ölüm olmasa da bir figan kopsa.
Pencereden kar gelse, dünyanın rengine kanışım cehaletimden olsa.
Türküler kadar açık ve anlamlı gelse tüm yakarışlarım.
Ben bir türkü olsam da diyar diyar dolaşsam.
Anlatsam kendimi, karadüzen bir bağlamanın inleyişinde.
Bir cümbüşün en içli tınısı olsam ya da bir keman nağmesi.
Şarkılara, türkülere saklansam da anlayıp anlatsalar beni.
"Of" olsam derin ve içten düşsem tüm dillere.
"Ah" olsam, "Keşke" olsam, "Vah" olsam, "Eyvah" olsam.
Ne varsa dilime geceli gündüzlü yoldaş onu olsam.
Olsam da dolaşıp diyar diyar kendine denk bir efkarlı bulsam.
Her gece ayrı bir kederlinin yanan cigarasında konaklasam.
Bir keder savrumu tütünlere sarılı yansam kavrulsam.
Her ızdırapda bulunsam da yitsem kaybolsam.
Bir gün sırtımda heybem olmadık bir kapıyı çalsam.
Bunca yanmışlığa inat bir kez gerçekten aşık olsam.