Olsam. Şiiri - Mustafa Asım Çankaya

Keşke,
Ellerin olsam...
O güzel yüzünü okşasam sabahları...

Ya da saçların olsam,
Beni toplasan,
Fakat,
Açtığında dökülüversem tekrar ensene,
Binlerce kez öpsem,
Sarılsam...

Bir ihtimal de,
Alt dudağın olsam.
Hiç konuşmasan da,
Ayrılmasam....
O güzelim üst dudağından...

Tatlı dilin olsam,
Ne dersin?
Ağzının içinde,
Berduş dolaşırken,
Aniden.
Aklıma bir hinlik gelse de,
O inci dişlerini,
Bir bir yalasam...
Yine beni ısırırlar mı?
Şimdiki gibi...

Belki de daha iyi olur,
Gözlerin olsam...
Sen hep mutlu olmaya çalışsan.
Bense inadına,
Boncuk boncuk ağlasam...

Yok yahu!
Ben en iyisi,
Yanakların olayım.
Mustafa okşadıkça,
Öptükçe,
Kırmızı kırmızı,
Kanla dolayım...

Olur mu?
Ne aptalım...
Benden en iyi,
Sen olur.
Yanağında ben olmaz,
Kalbindeki,
Ben olur...