Hiç utanmadım ekmek istemekten acıktığım da
Yolumu kaybettiğimde adres sormaktan birilerine
Hayıflanmadım param olmadığında içememekten
Ne kadar sevdiğimi söylemekten utandığım kadar.
Sen kandırılarak büyütüldün bu güne değin
Annen,baban, kardeşlerin öğretti ilk yalanı
Sonra arkadaşların yalan aşklara ettiler kurban
Yalan söylemeyi henüz bilmeyen kalbine inat.
Aşk demek ayıp sevda demek günahı boynumuza
Avuçlarımızdan kayan yıllardır sebep yalanımıza
Yaşadığımızı bildiğimiz kendi çaresiz yalnızlığımıza
Seni de katmak istedik istemesen de günahlarımıza
Büyüdükçe sen yalanlarda büyüdü seninle birlik
Gençlerden gelen doğrular bile yalanlar kadar eğik
Çünkü büyük yalanları büyüklerden öğrendik
Doğrular bile artık yalanlar kadar olsun istedik.
Onuncu köy kurulmazdı böyle bencil olmasaydık
Sizler doğru kalırdınız bizler yalan bilmeseydik
Sarsılmazdık hiç bir zaman kendimizi bulsa idik
Olduğumuz gibi görünsek göründüğümüz olsa idik.
Kayıt Tarihi : 17.11.2005 20:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ya da göründüğüz gili olamadık,
Hep o yüzden kaybedip,
Eller aya giderken biz hep yaya kaldık,
Görünce onları,
uzaydan gelmiş sandık,
kaybettik,
onca nesli,
hep bir hiç uğruna,
olunması gereken gibi olamadık,
tebrikler şair,
bir eleştisel bakıştı soruna,
teshis ve tedavi tamam...
TÜM YORUMLAR (1)