Olsa! Şiiri - Mesut Öztürk

Olsa!

Parklarda neşeyle oynayan bir oğlum olsa,
Anası gibi güzel, tatlılar tatlısı birde kızım olsa.
Acıkınca geceleri hiç durmadan ağlasa, bize bağırsa.
Allahım ne olur bizimde bir evladımız olsa.

Gönlümüzü, canımızı, gece gündüzümüzü,
Diğer insanlar gibi gerekirse ömrümüzü,
Veririz bilirsin ya rab tutarız sözümüzü,
Allahım ne olur bizimde bir evladımız olsa.

Kurumuş soyumuz ne yazık meyve vermiyor,
Evlat hasreti içerimize kök saldı koru dinmiyor,
Sahibi olamadım, bebek sevgisini bu yürek istiyor.
Allahım ne olur bizimde bir evladımız olsa.

Dediler ki yetimhaneler dolup taşıyor,
Anasız yürekler, kaderine hergün ağlıyor.
Ya rabbim büyüksün, çaren çoktur, bitmiyor.
Allahım ne olur bizimde bir evladımız olsa.

Özünü bulamasakta sahibi olduk bir üvey evlat,
Sevgisi ne güzelmiş özünden farkı yok billah,
Üvey bile olsa ne kadar güzel duygu bu vallah.
Allahım bin şükür, bizede verdin bir evlat.

Evlat sahibi olamayanlara yetimhanelerde sizi bekleyenler var evlat edinin daha makbül. Bemim komsu evlat edinndi Dünyada en mutlu insan sanki o.

Mesut Öztürk
Kayıt Tarihi : 12.4.2006 13:13:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

TÜM YORUMLAR (1)

Mesut Öztürk