Olmuyor Sensiz Şiiri - Banu Doğan

Olmuyor sensiz, hayat yarım kalıyor,
Geceler boyu süren sessizlik, içimi yakıyor.
Sensiz geçen her an, bir ömür kadar uzun,
Olmuyor sensiz, kalbim seni arıyor her gün.
Gözlerim seni arıyor kalabalıkta,
Yüreğim seni özlüyor her adımda.
Sensiz bu şehir bile anlamını yitiriyor,
Olmuyor sensiz, ruhum daralıyor.
Her sabah sensiz uyanmak, tarifsiz bir acı,
Geceleri sensiz kapatmak gözlerimi, hüzün dolu.
Olmuyor sensiz, hiçbir şey eskisi gibi değil,
Seninle tamamlanan bu kalp, şimdi eksik ve derin.
Düşlerimde bile sensizim, yalnızım,
Gözyaşlarım dökülüyor adını fısıldarken.
Olmuyor sensiz, umutlarım kararıyor,
Sen yoksan, bu hayat bana yabancı oluyor.
Her şarkıda, her melodide, senin izlerin var,
Her anıda, her köşede, seninle doluyum.
Olmuyor sensiz, boşlukta kayboluyorum,
Sensizlik, yüreğimde derin bir yara açıyor.
Seninle olan günlerimi özlüyorum,
Gözlerimde yaş, kalbimde hasret.
Olmuyor sensiz, dünya bomboş bir yer,
Sen yoksan, nefes almak bile zor geliyor.
Olmuyor sensiz, her şey anlamını yitiriyor,
Seninle olan anılar, şimdi acı veriyor.
Sensiz geçen her saniye, bir ömür gibi,
Olmuyor sensiz, sensiz ben, ben değilim.
Geri dön, bu kalbi sensiz bırakma,
Yarım kalan sevdamız, tamamlanmalı.
Olmuyor sensiz, bu yükü taşıyamıyorum,
Sensiz bu hayat, yaşamaya değmiyor.