Olmuyor ne yapsak Şiiri - Melek Kılıç

Olmuyor ne yapsak
İçimize dolan bu katran
Her şeyi kaplıyor
Öfkeyi içimizde patlatıyoruz
Dağıtıyor her yeri
Geride kalanı
Topladıkça daha da köreliyor ellerimiz
Dokunuşla parmak izleri siliniyor
Herhangi biri olmaktan uzak
Uzak bir yere düşüyor
Bir isim kalıyor
Kimlikte
Kağıt üzerinde

Bir isim kalıyor ağızlarda
Dönüp bakacağımız
İnsan kalıyor arkanda
Kopuyor kendi yaşamından
Kuruyor her insan
Olmuyor ne yapsak