Olmuyor İstanbul Şiiri - Ali Fuat Batu

Olmuyor İstanbul, olmuyor,
Bırak artık beni,
Bırak yare gideyim
Sen bırak,
Ben bırakamıyorum seni.
Birazdan mavi tren kalkacak,
Haydarpaşa garından,
Onu uzaklaştıracak benden,
İstanbul yakınlaştıracak biraz daha,
Ansızın kalbime bir hançer saplanıyor,
Olmuyor İstanbul olmuyor.
Giden her geminin arkasından,
Gözlerim dalıyor,
Bir sigara yakıyorum
Seni içime çekiyorum birde İstanbul’u,
Sonra bütün benliğimi sarıyorsunuz,
Ansızın kalbime bir hançer saplanıyor,
Olmuyor İstanbul, olmuyor.
Dalgalar kıyıya vuruyor,
Avcılarda bir çocuk ağlıyor,
Gözlerim ufuklara dalıyor,
Geçen gemileri sayıyorum,
Seni anıyorum,
Dalgaların köpüğünde,
Seni arıyorum, birde beni,
Ansızın kalbime bir hançer saplanıyor,
Olmuyor İstanbul olmuyor.
Acı sensizlik,
Ölüm sensizlik,
İstanbul kadar büyülü,
İstanbul kadar çaresiz,
Olmuyor İstanbul olmuyor.
Martı çığlıkları yankılanıyor,
Kadıköy de rıhtıma bir vapur yanaşıyor,
Yolcular iniyor, o yok,
Onu getirmiyor bana hiçbir şey,
Şimdi yanımda olsa gözlerine dalsam,
Sana doyuncaya kadar sarılsam,
Ansızın kalbime bir hançer saplanıyor
Olmuyor İstanbul olmuyor.
Büyükada da faytonla geziyorum,
Hatıraları yad ediyorum,
Her geçen gün yari dana çok özlüyorum,
Yavaş yavaş eriyorum,
Yavaş yavaş ölüyorum,
Döner mi bir gün bilmiyorum,
Ama yari ve İstanbul’u ölesiye seviyorum.
Ansızın kalbime bir hançer saplanıyor,
Olmuyor İstanbul olmuyor.
Bu sokaklar, bu caddeler,
Bu insan karmaşası,
Mega kent İstanbul’un kargaşası,
Beni bitiriyor, eritiyor,
Gitmek istesem de gidemiyorum,
Kapılmışım tılsımına,
Bir yarin, birde İstanbul’un,
Ansın kalbime bir hançer saplanıyor,
Olmuyor İstanbul olmuyor.
Ne yarsız, ne sensiz olmuyor.