Olmuyor Hayat Sevmeden Şiiri - Sinan Bayram

Işığın sönmesini bekleyenler var
kör kuyuya kimmiş hasret söyle hadi
namlu ağzı hiç soğumadı umut bak
derinlere inen yükseklere gömülüyor
zincir aşkı dört taraf kefen akıllanan yok
inanç dokunmaya kabul ulaşılmaya hayır
pes etmeyen hazır ve nazır ermiş delirmiş
çok ince bir sınır var arada çok keskin
uç nokta uçurum yanlış adım ve akıl yitik
gülüm diye geçer süslü düş kelime hece
yarınsız olmaz yıkılası duvar aşk bitmesin
bağıran haykıran zamanı avuç içine alıyor
zindandan hallice gece gündüz kıyamet
gözyaşları kutsallığa ters düşüyor sanki
kapanmayan yaralar varla yok arası kanar
olmuyor ölüm yitirmeden olmuyor hayat sevmeden
devrilmeyen kadehler sanki birer çağ yangını
hayatın resmi firari renk yaşlı bir çift göz gibi
uzaklar mesafeler roman olmaya hazır
küçük göçmen kuşları her hikayede mutluluk
inanmak istiyor kimileri kimileri doğuştan inançlı
herkes nefes ses yankı buluyor boşluk ve uçurum
solmuş anılar resimler küllenmeyen bir tutku
bir şehrin kargaşası çırılçıplak yalnızlığa mahcup
yeniler istemeye utanır eskiler istemese takılı kalır
olmuyor ölüm yitirmeden olmuyor hayat sevmeden
sarılası geliyor insanın en aşk en sadık dost yanına
hasreti mırıldanan muhabbet kuşları için hala vakit var
gülüşü ömre bedel kimi anlar saklı kör kuyularda
gökyüzünün tutsak olduğu bulutlar sevda yüklü
içimizden gelen hayat oluyor müebbet dışarıya
mevsimler çoğalıyor günü yağmur alıyor gülü aşk
meleklerin kanat sesi tüy döker aşk gün doğumuna