Olmuyor Efendim Şiiri - Deli Divane

Olmuyor efendim
Olmuyor
Hiçbir şey sensiz olmuyor
Sen olmayınca gün doğmuyor
Sen gittin gideli efendim
Sen gittin gideli güneş eskisi kadar aydınlatmıyor
Güneş her sabah aydınlattığında penceremi
Güneşte bir hüzün
Güneşte bir ağıt
Sanki güneş feryatlar içinde
Figanlar içinde çıkıyor dağların ardından
Sen gittin gideli efendim
Güneş senin kadar aydınlatmıyor dünyayı
Sanki güneşte biliyor
Sanki dile gelip o da diyor ki efendim:
ALLAH’ım habibin kadar aydınlatamıyorum
Onun kadar ışık saçamıyorum dünyana
O olmayınca ben fark ediliyorum
Ama o olunca ben unutuluyorum
İslam’ın güneşinin yanında beni kim fark eder
Kim anlar benim varlığımı
Diyerek her sabah güneşin feryatlarıyla uyanıyoruz
Güneşin feryatlarıyla karşılıyoruz sabahları efendim

Olmuyor efendim
Sensiz hiçbir şeker tat vermiyor efendim
Senin tanından tadını alan şekerler
Sen olmayınca tuz biber oluyor sanki efendim
Senin tadın bambaşkaydı
Saatlerce durmadan seni seyretsek
Sende tebessümle nazar etsen
O bizim en tatlı anımızdır efendim

Olmuyor efendim
Hiç bir gül senin yerini tutamıyor efendim
Kokusunu senin kokundan alan güller
Mis Kokusu saçmaz oldular etrafa
Güller hüzün saçıyor
Gözyaşı saçıyorlar sensiz
Güllere kokusunu veren senin sevgindir
Her zikirlerinde anıyorlar seni efendim

Olmuyor efendim
Senin iklimindeyken neşeyle öten
Yürekleri sevinçle çarpan bülbüller kalmadı efendim
Bülbüllerin dilleri tutuldu sanki
Her ötüşlerinde hüzün
Her ötüşlerinde gözyaşı
Senin iklimindeyken sevinçle şakıyan bülbüller
O bülbüller şimdi hasretle şakıyor
Güle sevdalı milyarlarca bülbül
Her biri hasret ağıtları yakıyorlar şimdi efendim

Olmuyor efendim
Sensiz şiirler bile anlamlı olmuyor
Hiçbir şiir anlatamıyor
Hiçbir şiir haykıramıyor artık seni
Şimdi şiirlerimiz güzelliğinle değil
Hasretinle haykırıyor
Şiirlerimiz bile gözyaşı döker oldu sensiz
Artık hiçbir şiir sevinçle yazılmıyor efendim
Her şiirde ayrı bir hüzün
Her şiirde ayrı bir özlem
Her şiirde ayrı bir gözyaşı
Her mısra, her satır, her cümle, her harf,
Her zerre seni arıyor efendim
Sensiz şiirlerimiz haykırış değil
Sensiz şiirlerimiz hicaran dolu ağıt oldu
Sensiz şiirlerimiz gözyaşı doldu efendim

Olmuyor efendim olmuyor
Sensiz hiçbir yüz gülmüyor
Yürekler de tüm duygular çiftleşmiş
Aşkın tahtına hasret mekan kurmuş
Sensiz yürekler dağlanmış
Yürekler kan ağlar olmuş
Seninle gülen gözler
Senin sevginle dolan gözler
Şimdi yaşlarla dolmuş
Eskiden sana sultanlar sultanı diyen diller
Şimdi Vuslat Şarkıları Söyler olmuş
Özlemlerimizin sultanı sensin
Hiç kimse seni özlediği kadar özlemedi kimseyi
Her şeyin özlemi sende kaldı efendim

Olmuyor efendim
Üzerine bastığın o mübarek toprak
Hasretle bir daha basacağın günü bekler
Üzerine çıktığın bir dal parçası
O dal bir daha hasretle geleceğin günü bekler
Seni Mekke yurdundan çıkardıkları gün
O gün hasretle baktığın Mekke-i Mükerreme
Şimdi sana Öylesine hasretle bakıyor
Hasretle bir daha bakacağın günü bekliyor efendim

Olmuyor efendim olmuyor
Sensiz hiçbir şey olmuyor
Efendim
Canlı cansız her varlık seni bu kadar özlüyor
Ağaçlar tutunacağın günü
Toprak basacağın günü
Güneş asıl aydınlığını
Güller kokularının kaynağını
Şekerler asıl tadını
Şiirler gerçek anlamını
Her varlık zerresi bu kadar özlüyorken seni
Ya biz
Ya ümmetin efendim
Ümmetin ne kadar özlüyor seni bir bilsen
Ümmetim ümmetim diye ağladığın o gün
O gün ne güzel gündü efendim
Peki şimdi kim ağlayacak
Kim bir daha gözyaşları dökecek
Kim Ümmetim ümmetim diyecek
Kim Senin istediğin kadar kurtuluşumuzu isteyecek
Ümmetin nasıl kavruluyor hasretinden
Ümmetin nasıl yanıyor özleminle efendim
Bir daha ümmetim diyeceğin günü
Nasıl hasretle bekliyoruz
Nasıl bekliyoruz bir bilsen Efendim

Olmuyor efendim olmuyor
Sensiz ne gündüzümüz oluyor
Ne de Gecelerimiz Sabaha Çıkıyor
OLMUYOR EFENDİM! ...

Deli Divane