Olmuyor Be Gülüm Şiiri - Yüksel Bey

Bu günlerde bir başkayım be gülüm
Ellerim yorgun gözlerim durgun
Yüreğim se kırgın mı kırgın
Dalgaların sesi de tükenmiş limanda
Çoktan sönmüş kıyılarda yakamoz
Bir avuç umut fısıdıyor ama
Bir türlü olmuyor gelmiyor be gülüm.

Hüzünlerin ıslak melodisi
Şimdi bir yalnızlık türküsü
Göçebe mutluluklarda vurulmuş hayaller
Çölleşen düşlere yerleşmiş zamanda ölüm
Yine çiselese bile yağmurlar
Tekrar aydınlansa da aysız gecelerde yıldızlar
Engelleri aşıp ta gelse dinmeyen özlemler
Sanma ki bir daha gülerim be gülüm.

Bak güne açılmıyor rengarenk çiçekler
Dağlara küsmüş artık mavi mavi şimşekler
Kara hasret kalmış ürkek naif kardelenler
İki damla mutluluğun yollarına pusu kurmuş
Cana batıp duran ten yakan o dikenler
Geçip gider sanmıştım geçmiyor
Sanki kıyılarıma demirlenmiş bir sarı hüzün
Yüreğime üşüşmüş kor ayazlar
Kovsam da bir türlü gitmiyor be gülüm.

Gecelerde demleniyor akşam olduğunda zaman
Ellerini uzatıp okşasa da şafağı
Yıldızlarını unutmuş o da bir kenarda çoktan
Gün eteklerini toplamış karanlığa sığınmış
Her seferinde sussa da akşamlar
Vefasızdı haindi üşüttü hep zamanlar
Belki geçmiş baharlara emanetti yaşanılanlar
Körebe oynarken firari duygular
Gözlerimi kapattım ya ben
Bulamadım onları be gülüm.

Oysa hayalleri boyarken nar kızılı renklere
Eskimiş inançlarla, kör düşünceler
Kırmadı mı hep zalimce
Düşlerken çay sigara eşliğinde
Pusmadımı zaman köşelerde haince.

Zaman hancıydı bizler de yolcu
Bitemedi bitemedi bir türlü bu hasret borcu
Bir kapıdan girdik diğerinden çıktık
Gel_gitlerle aralandı kapılar
Her gidişte her gelişte biz öylesine kırıldık
Sonra yine şiir şiir canlandık
Artık ılık bir yel esse de nağmelerde
Düşünüyorum da şarkıların bile adı yok
Söylenmiyor be gülüm.