Öyle uzun zaman geçti ki aradan,
Aramızdaki bağlı olan ipler koptu artık,
yeni bir adım geri adımlarımın tanığı sanki,
Düşüncelerim bir suskun bir feryatlı;
Belkide aradaki zaman boşluğunun ispatı
Olmuyor artık yıkık sevdam...
Hergün bir yeni hayat,
Ama dolu ama boş yaşam,
Ya yaşıyorum ya da alışıyorum işte,
Bana yeniden geldin,
Ne gel diyebildim, ne git
Suskun kaldım farketmeden,
Yabancı bir şehrin yanan sönen ışıkları gibisin,
Başı başlayan bir roman ama sonu bitmeyen...
En uzun gecelerin sönmeyen yıldızı,
Bu dinmeyen matemin ta kendisisin...
Olmuyor artık yıkık sevdam...
Biz bitmişiz aslında,
Kalmamış geriye ne senden ne benden, ne ben, ne sen
Boşuna çabalarımız,
Sen bana geldiğin gün gittin,
Yalanmış bakışların yalanmış sözlerin,
Yalanmışsın aslında...
Artık yıkık benim sevdam...
Kayıt Tarihi : 28.8.2008 14:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Secil Atasever](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/08/28/olmuyor-artik-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!