Olmuyor Şiiri - Mehmetcan Aysevinç

Sensiz kaldığım zamandan beridir güneş doğmuyor.
Senin gittiğin o karanlık geceden beri sabah olmuyor.
Ağlasam olmuyor, gülsem olmuyor.
Olmayınca olmaz ya hani, olmayacak her şey oluveriyor...
Benden vazgeçtiğinden beri bu sessizlik beni kahrediyor.
Sensiz kalan bedenim koca bir kış mevsimi şimdi.
Bahara dönmüyor.
Kasım, aralık, ocak... Bir türlü eylül olmuyor.
Tek başına kaldıramıyor yürek, bıçak sırtına yatıveriyor...
Bir zamanlar dilden dökülen aşk sözleri şimdilerde hiç kimseye yakışmıyor
Boğazım düğümleniyor da nefesimi kesiyor kurduğum hayallerim.
Laftan anlamıyor duygularım, ne söylesem olmuyor.
Olmuyor işte bazen ne kadar istesem de...
Hoş daha güzelleri de olmuyor değil ama olanlarla da olmuyor.
Kimse öyle bakamıyor...
Varlık içinde yokluk çekiyorum sebepsiz.
Sebepsiz diyorum çünkü hiç biri senin yokluğuna yetişemiyor.
Kahroluyor insan ama kimi zamanda kahrediyor.
Gidenlerin yokluğunu gelenlerle tamamlıyor.
Ayrılık vakti geldiğinde gelenleri kahredip gidenlerle kahroluyor.
Yani yine olmuyor...
Çilenin çoğu geride kalıyor.
Çözemiyorsun bu örümcek ağı misali sadist kadını.
Hep takılı kalıyorsun.
Bu bataklık senide içine çekiyor.
Kaçmak istiyorsun, çırpınıyorsun boşuna;
Çünkü ne yaparsan yap olmuyor...