Olmuyor Şiiri - Ahmet Ekici

Bu nasıl bir yol ki labirent gibi
Gelen memnun değil giden gelmiyor
Dünya bir kör kuyu görünmez dibi
Sanırsın dünya da kimse ölmüyor

Hainler saf tutmuş şeytanlar dans da
Kimi’nin umudu maykıl da hans da
Ulema uykuda alim trans da
Birinin halin den biri bilmiyor

Kimi çok uğraştı bir vatan kurdu
Kimi sefa sürdü kimi kudurdu
Herkes bin bir yolla kese doldurdu
Fakir’i ağlıyor zengin gülmüyor

Altmıştan, yetmişten yüz oldu yaşlar
Ahir et yoluna döşendi taşlar
Gerçeğe dönüştü gördüğüm düşler
Yine bir terslik var aklım almıyor

Zehir doldu su içtiğim testiler
Ele yağmur oldu bize estiler
Sırrımızı liste yapıp astılar
En gizlimiz aramızda kalmıyor

Huhuk’u bilen yok hakkı çaldılar
Saygıyı hürmet’i dağa saldılar
Haysiyet, iffet’i bizden aldılar
Olmuyor be dostum böyle olmuyor

Ahmet’im haksızım elin gözünde
Sevgiye, saygıya yer var özümde
Af eyleyin hata varsa sözümde
Bu dünyada hak yerini bulmuyor.