Gökleri delen dağlar biliyorum,
Yerleri süpüren bulutlar,
İnsan öldüren kelimeler biliyorum,
Hayat veren cümleler.
Evreni görüyorum, zamanı,
Zaman içinde kaybolanı,
İnsanları ve hayvanları,
Yer ve gök arasında kalanları.
Yeri ve göğü aşan yalanları.
Bir masal içindeyim sanıyorum,
Gerçek çarpıyor yüzüme,
Gerçek aydınlatıyor ufkumu,
Yalanlarımla uyuyabiliyorum.
Bir türlü uyanamıyorum,
Sensizliğe dayanamıyorum,
Kendime de öyle,
Kendimi arıyorum,
Bir türlü bulamıyorum.
Varol mayan bir dünya da,
Varlığı tanımlamaya çalışıyorum,
Beceremiyorum,
Yeniliyorum,
Yenileniyorum,
Yineleniyorum,
Olduramıyorum.
Tüm cümleler benle başlasın istiyorum.
Benle bitmesin hayaller,
Benle bitmesin umutlar,
Ve hiç bitmesin sevda şarkıları.
İçinde sen ol odamın,
Hayatımın.
Hiçbir şey bilmiyorum,
Birçok şey istiyorum.
Olduramıyorum…
Kayıt Tarihi : 9.11.2021 14:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mesut Çiftci 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/11/09/olmuyor-192.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!