Olmuyor Şiiri - Jale Keskinkılıç

OLMUYOR!

Başını kuma gömen
Deve kuşu muyum ben
Veya biz
Bütün gün kendi kendime
Sordum
Sorup sorup kendimi yordum
Sararıp soldum

Şiir duymasın
Alfabenin bütün harfleri yetmiyor
Öyle dolu
Öyle abartıları
Kanıksamış ki insanlar
Şiirler taşsa da
İmgelerden simgelerden
Kimse bakmıyor

Bir tebessüm istiyorlar
Bin umut
Bu kadar çok umut
Şiirime sığmıyor

Başımı kuma gömmüş
Deve kuşu gibi miyim ben
Veya biz

Kaç insan ihanetlerle
Sürdürüyor evliliklerini
Kaç genç
Sinirden yumrukluyor duvarları
Kaç cenin doğmadan yok oluyor
Hastane kapılarında
Yakınını iki dakika görmek için
Çırpınıp yalvarıyor
Kaç ne olduğu belli olmayan kayıp insanlar
En güzel yaşlarında
Öğrenciliğin ve çocukluğunun
Tadını almamış
Sınav kaygısında
Çocuk
Vs. vs. vs.
Ve ben
Kötülere bile kıyamayan
Kötüler iyi olmalı diye
Geçiren içinden
Bu nasıl hamur bendeki
İsyan ettiren
Ben bu hamurla
Nasıl şiir yazarım
Olmuyor
Bir avuç su verin
Umutla karışık
Kuma gömülmüş
Deve kuşu gibiysek
Rüzgarlar savurun kumları
Olmuyor
Şiir olmuyor

Kimse kusura bakmasın
Bu kadar çok hüzne
Zil takıp oynatamam
Ben başını kuma gömen
Deve kuşu değilim biliyorsunuz
Sizde değilsiniz aslında
Biliyorum
Sadece çözemediğim
Bu bitmeyecekmiş gibi
Görünen suskunluğunuz.
JALE KESKİNKILIÇ
8/4/2011