Olmuyor Şiiri - Ömer Sevim

Olmuyor...
Tam bitti derken yeniden başlıyor en başından
Yine sayıklar oluyor hatıralar
Olmadığın bir yerde üşüyor yürek
Her yerde seni arar bakışlarım,
Dokunamıyorum kimsenin gözlerine
Dinliyorum her rüzgarın sesini
ama duyamıyorum seni hiçbir esişte
Olmuyor…
Kalbimin çığlıklarını tutuklayamıyorum
Bastıramıyorum hiçbir isyanımı
İçimden bir kopuş var
Bir kaçan var bin firari
Dağlarına sığınmış ruhumun sakini
Olmuyor…
Sensiz bir yaşamın anlamı anlamsız
Yeri dolmuyor gülüşünün
Beden aciz can tetikte
Peşine düşmüş yalın ayak yüreğim
Sana koşar kanayan yaralarla
Gözlerine susayan dudaklarıyla
Olmuyor…
Boşalır ruhumun tüm sokakları
Sana dönerler zamansız bir göç furyasında
Geri kalan bir yığın anılar enkazı
Altında ezilmiş umuda dair son kırıntılar
Olmuyor…
Yasa boğulmuş tüm kelimeler
Tesseli vermiyor hiçbir mavilik
Göçen ler uğramıyor bir daha
Yaşadığıma dair kanıt yok
acılarım şahittir
Geriye bir Adım kalmış
Göçüşüme bir adım...