Ölmüşüm Şiiri - Kara Osman Nalbant

Seni ilk gördüğüm gün
Yeşiller giymiştin
Baharı müjdeleyen
Çiğdem gibiydin
Dün gibi hatırlarım
Dalga dalgaydı saçların
Gerdanı dövüyordu
Sağlı sollu zülüfler
Ay tutulmuştu
Kara gözlerinde
Yıldızlar ağlarken
Ben gülmüştüm
Birkaç ayda ben seni
Birkaç günde
Sen beni değiştirdin
Yazı görmeden
Güzü yaşıyordum
Kordaydım üşüyordum
Yorgundum, kırgındım
İki adım atmadan
Yere düşüyordum
Köprüleri yıkmış
Gemileri yakmıştım
Deryanın ortasında
Çırpınıp duruyordum
Yorulmuştum
Ne halimi soran vardı
Ne yaramı saran
Alnımın ortasından değil
Sırtımdan vurulmuştum.
Son sözlerimi
Bağıra bağıra yazdım
Ne sesimi duyan oldu
Ne yazdığımı okuyan
Canan koynumdan
Can bedenimden
Sessizce çıkıp gitti
Güneşi ikiye bölerken
Yüreğimi de bölmüşüm
Ne el edebildim
Ne peşlerinden gidebildim
Anladım ki ölmüşüm