Kaldırımda oturmuş bir insan benzeriydi o gece,
Düşlerindeki geçmişi düş geleceğiyle barıştırıyordu.
Kara gecenin meydan lambasına takılmıştı,
Ani bir irkilmeyle uyandı...
Kafasındaki virgülleri aralıyordu,
Bütün tezatlar sakız gibi yapışmıştı,
Ölüme yaklaşırcasına daraldı.
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
