Ölmüşsün De Haberin Yok Şiiri - Şükrü Uyar

Yürürsün hayatın uçuruma giden yollarında, yapayalnız, kimsesiz olarak.
Dönersin dünyanın göbeğinin kesildiği yerde,
Asılırsın birer birer hayatı ölüme götüren darağacında.
Özlemini duyarsın yüreğinde, gece ile gündüzün öpüştüğü anda doğan o sabahın seherine.
Tutuşur yüreğin,
Kan kırmızı güllerle beraber
alevlerin içinde el ele.
Ayrılırsın bir gün ansızın, vedalaşmadan,
Ömrünün yarısını özlemiyle çektiğin memleketinden, yurdundan...
Islanır dudakların toprak ananın derinliklerinde
maviliklerden şırıl şırıl akan yağmurlarla.
Sonra üşürsün,
Kalkmak istersin yattığın yerden,
Bir de bakarsın ki, ölmüşsün de haberin yok.