Ölmüş bir yıldız gibiyim.
Vücudum bir iğne başı kadar,
Küçük,biçimsiz,
Ağırlığımla delip geçiyorum semaları,
Hadsiz,ölçüsüz..
Dokunduğunu eskiten bir edayla,
Ellerim söz kesmiştir zamanla,
Şu acı serzeniş kopan döşümden ,
Sızlar göğüsleri dolmuş anayla.
Eyvahlarla uyuttuğum omuzlarımda,
Geçmiş, gelecek,
Birimiz dalda,
birimiz yerde,
Birimiz rüzgâra kapılmış halde,
Ağlaşırız.
Yürek, umutlar,hatıralar elele.
Elem ve aşk ;
En asi nehiri kucaklayan yatak,
Gözlerinin kenarında ki,
Yeşil sürmeyle avunur
Hicap duymaktan uzak..
Ölmüş bir yıldız gibiyim.
Doğmuş,doğacak yıldızlara tuzak .
Hazmetmişim,
Tüm evrenin cesedini,
Yeni bir semada tekrar doğayı
Umarak..
Ümit Seyhan
Kayıt Tarihi : 2.4.2018 16:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!