Kadın ömrünce hep aşk hayaliyle yaşadı.
Yalnızlık önünde duran buzdan bir duvardı
Engelleri aşıp bir türlü sıcaklığı bulamadı.
Kadının gözleri deniz mavisi saçları şafaktı.
Öyle bakışları vardı ki sanki dişi kaplandı
Hiçbir erkek pençelerine yaklaşamazdı.
Ufukta güneş batarken kendi denizlerinde
Ruhundaki ateşle aşk acısı onu yakardı.
Kayıt Tarihi : 13.2.2007 17:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!