Yıkık dökük bir ev gibi kendisi;
Ölmüş bir bebek, ana rahmindeki.
Kurumuş bir göl, soğuk bir oda;
Solmuş bir çiçek vazodaki.
Gittiğinde gidemez, varamaz;
Ormanda ağaç bulamaz.
Yaşlar, akar gözlerinden;
Hiçbir yeri ıslatmaz.
Kayıt Tarihi : 11.1.2022 14:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair kendindeki ilgi eksikliğini ve buna bağlı olarak yıprandığını ve hatta çökmeye başladığını anlatmıştır. "Kurumuş bir göl" tabiri, insanların ondan faydalanamadığını, "Soğuk bir oda" tabiri, insanların onunla olmak istemediğini ifade eder. İkinci kıta genel olarak bu duruma çare bulamamak üzerinedir. "Ormanda ağaç bulamaz" buna örnek verilebilir. Hiçbir yeri ıslatmayan gözyaşları ise kendisinin bu durumu insanlara ifade edemediğini betimler.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!