Ölmezmiyim Şiiri - İsmail Kaya

Baharın müjdecileri, sarmış her bir yanı.
Gökyüzü masmavi,gözlerinin derinliklerinde.
Güneşin gülücükleri gamzelerinde
Güller tomurcuklanmış,bülbüle kendi cilvesinde.
Tabiat ana coşmuş,selam veriyor.
Kış uykunuz yeter,ben geldim diye.
Bahçenin en güneşli yerinde,
Güneşin keyfini çıkaran şirin nine.
Meydan okuyor ecele,tatlı gülümsemesiyle.
Her bir canlının bayramı,heyecanı,coşkusu var.
YA ben

Fırtınaların en hoyrat çığlıkları,
acemi müzüsyen senfonisi gibi.
Çirkince tırmalıyor acımasızca kulaklarımı.
Kurt ulumalarının,köpek seslerine karıştığında.
Hayatın acımasız solumasında.
Bir kendini bilmezin,hayatlarla oynamasında.
İllaki yaşama sevincininkaybolmasında.
Sevgilerin yok oluşunda,nice yiğitlerin soluşunda.
Oturduğum eski sandalyenin gıcırtısı.
Solgun gözlerimin, hayal gibi görüntülediği.
Kırgın bakışlarının,umutsuzluğumda! ..
ÖLMEZMİYİM..