Ölmez Otu Şiiri - Adem Çavuşoğlu

‎Belki, bir yol daha vardır
‎Gül bahçesinden sapağı,
‎Bir dağ yamacından aşarak çağları
‎Kuşların selamladığı,
‎Ve duraklarından ayrılığı uğurlayan
‎Bir yol daha vardır.
‎Başı bulutlara değer
‎Ayakları ırmaklardan su içer
‎Su dökülmez gidenin ardından
‎Ve anneler ölmez,
‎Rüyasında ağlaşıp öksüzler
‎Gül kokan avcundan öpmez.
‎
‎Belki, bir yol daha vardır
‎Acının semtine uğramayan.
‎Hasreti hiç bilmeyen yolcuları,
‎Gelincik tarlalarından uzak
‎Yılkı ruhların izinden
‎Özgürlüğe uzanan bir yol vardır.
‎Çiğ kokulu ülkelerden geçer
‎Bahtı güzel kadınların yurdundan
‎Ellerinden nasır biçer köylünün
‎Kaldırımlarında çingeneler uyur
‎Yaşamanın ağırlığını duymadan.
‎
‎Belki, bir yol daha vardır
‎Asırlardan asırlara ulanır
‎Eller bağırda, göz buğlanır
‎Titrek bir dal gibi bekleşir analar
‎Ellerinde ölmez otu
‎Koşar gelir körpe yavrular..
‎