Ölmez Benim Şehidim

Duâya durmuş sanki şu edâlı çiçekler.
Âlem selâma durmuş, sanki ağlar melekler.
Şehitlerin kanıyla süslenmiş gelincikler.
Susun canlar ağlayın, bir yiğit öldü diye.

Şehitlerin timsâli ben nazlı gelinciğim,
Kanlarıyla sulandı al, kırmızı renklerim.
Nârince boy atarken duâdadır ellerim.
Sızlayarak açarım, bir yiğit şehîd diye.

Kısacık benim ömrüm, yaşadğım üç beş gün,
Rabb’ime kavuştuğum gündür benim düğünüm.
Çiğneyip geçme sakın, ibrettir şu gördüğün.
Bas parmağın ucuna, ezme incinir diye.

Nasıl öldü derim ki Mehmet’ciğim ben sana.
Ölüm hiç yakışır mı, yurt için vurulana.
Sen ki kanınla yazdın,yurdumun dağlarına.
Vur alnına haydutun vatan bölünmez diye.

Mâteminle analar, nice yârenler yandı.
Ak kefenler biçildi, al kanlara boyandı.
Yüreklerde yükselen, ağıt dolu figândı:
Bayrakları bastılar, sîneye vatan diye.

Yoğruldu al kanınla, bu güzelim topraklar.
Her şehit düşüşünde, titrer, düşer yapraklar.
Sâyende dalgalanır, gönderlerde bayraklar.
Vur beline kahbenin, Türkiye Türk’ün diye.

Gece nöbetlerinde kırpmadın bir an gözün.
Ay yıldızlı bayrağa, kanınla verdin özün.
“Canım sana fedâdır” diyen o kutlu sözün.
Çınlasın gök kubbede, şehitler ölmez diye.

Ve onlar ki ölümün, kutsalını seçtiler:
Ahde vefâ gösterip, canlarından geçtiler.
Bal şerbeti yerine, ecel balı içtiler.
Melekler kanadında, yüksel şehîdim diye..

O şânlı kına gecen cennetlerde kutlansın.
Hûrîler yârin olsun, vuslata özün kansın.
Rûhu Hakk’a adanmış ne sevimli bir cansın.
Rabb’im senle övünsün, “Sevgili Kulum” diye.....!

01.Temmuz.2012