Ölmeyi Özledim.. Şiiri - Yaşar Beyindik

Ben ölmeyi özledim..
Neden böyle bir hisse kapıldım
Neden dalıp gidiyor gözlerim
Saatlerce bir yerlere
Düşünmeden, hissetmeden öylece..
Acaba bende bir anormallik mi var..
Yoksa bu normal bir duygu mu
Sizin de yaşamdan soğuduğunuz
Ölümü arzu ettiğiniz oldu mu..

Zaten yaşamak nedir ki..
Bugün varsın bir soluk nefessin
Kim bilir..Yarın...
Kızgın bir çölde bir kum tanesisin
Kim bilir.. Belki...
Yaşamda kaybettiğimiz her şeyi
Belki de ölüm geri getirecek bize
Belki de dost olacağız Azrail’le
Sonsuz cennet bahçelerinde

Zaten sen yoksan…
Ve ben bir başınaysam..
Geceler boyunca yalnızsam..
Bir bunaltı çöküyorsa göğsümün üzerine..
Ve umursamaz hallerdeysem eni konu..
Hiçbir şey yapmak gelmiyorsa içimden..
Zaten sen yoksan..
Yaşamak nedir ki
Çelikten çemberlerle kuşatılmışsa kafatasım..
Bilinmeyen bir el sıktıkça sıkıyorsa bu çemberi..
Zaten ben çoktan özledim ölmeyi…

Öyleyse..
Daha fazla beklemek de anlamsız
Çıksın canım
Yok olsun bedenim..
Bütün uzuvlarım yok olsun..
Akan kanlarım kurusun toz olsun
Bedeni isteklerim son bulsun
Ağırlıklarından kurtulsun..
Ruhum hafiflesin özgürce uçsun
Evrenin sonsuzluğunda yitsin..
Kaybolsun…
Bir o yana.. bir bu yana..
Savrulsun.. özgürce uçsun..
Savrulsun..
Seni bulana kadar….