Ölmeyi Diledim Şiiri - Vahap Özdemir

Kapattım gözümü uykuyu bekledim,
Kafamda dönüp duran yalanların,
Doğrularla yok olmasını diledim..

Dönüp durdum sabahı bekledim..
Kabuslardan uyanıp gözlerimi sildim..
Kapım çaldı, yastığı ters çevirdim..

Uyku tutmadı penceremden dünyaya göz gezdirdim,
Adım attım gecenin karanlığına ölmeyi diledim,
En çok da Karanlıktan korkanlara gülmeyi sevdim..

Toprağı ayaklarım altında değil,
Kaburga kırıklarımdan gelen seslerde bekledim..
Üzerime birikmiş toprağı silkeleyip,
Adım attığım yolda sonsuz bir uyku bekledim..

Kırmızıya bulanmış Fakirhanemde
Bir küçük ilaçtan umut bekledim..
Döndü yine defter yaprakları kırmızıya,
Bileğimden akan kandan merhamet bekledim..

Bu dünyada en çokta beklemeyi sevdim,
Güneşi gördüm sen zannettim,
Bir türlü doğmadın, seni çok bekledim..

İçten içe Yanarken içim,
Gözyaşlarımla sönmesini bekledim,
Bulutlara sardığım hayallerin,
Bir kez olsun düşmemesini diledim..

Masumdum çocuklar gibi,
Böyle delirmezdim, küfretmezdim,
Sen varken böyle üşümez titremezdim..
Söyle bana,
Adı dünyaysa bu cehennemin,
Hangi günahımla bunca sene bekledim..

Saatimi ölüme kurdum,
Zamanı beklemeye,
Ben bu dünyada,
yalnızlıktan şikayet ederken,
Beklemeyi sevdim..
Saatin çalmasını,
Bunca derdin bunca gamın öfkesini sevdim..
Bekledim, bekledim..
Kapattım gözümü uykuyu bekledim..