Ölmeyi Bekliyorum Şiiri - Mavi Ayaz

Ölmeyi bekliyorum
Yalnızlık yüzyılıyla tozlanmış koltuğumda otururken
Annesinin elini karınca yuvasında kaybetmiş bir çocuk gibi
Öylece

Ölmeyi bekliyorum
Yalnızlık yüzyılıyla tozlanmış koltuğumda otururken
bir yandan akrebi kırık saate bakıyorum
Öyle anlıyorum zamanın geçmediğini,
içimdeki ölmenin köpür köpür bilendiğini
Ve ölmeyi bekleyerek kendiminde bilediğini
Öylece

Ölmeyi bekliyorum anadan üryan
Yalnızlık yüzyılıyla tozlanmış koltuğumda otururken
Mezarlar arasında yaşayan ölüler gibi
dışarıyı izlerken penceremden
Bir annenin tokadı gibi çarpar pencereden
"Öl, öl, öl" diye fısıldayan rüzgarın uğultusu tenime
Öylece

Ölmeyi bekliyorum
Yalnızlık yüzyılıyla tozlanmış koltuğumda otururken
Ölüm düşünceleriyle bulanmış lambamın karanlığında
zihnimde düşünce yiyenlerle, anılarım şerham şerham edilirken
Öylece

Ölmeyi bekliyorum ihtiyatlı kimseler gibi
Mezar taşım yıllardır bekler kapımın önünde
Toprağı üstüme atacak adamın
Ve cenazemi kılacak imamın numarası
Tuş 1 de,
Hazır ol da bekliyorlar benimle birlikte
asırlardır öylece