Ölmeyi beklemek Şiiri - Orhan Kutlu

Gün batıp karanlık çöktüğünde,
Başladığında katran karası geceler
Belli olur ışıksızlığım.
Dört duvar sadece odam değil
Tüm yeryüzüne yayılmış ıssızlığım.

Al üstümden bir kara yılan gibi
Üstüme çöreklenen sensizliği,
Bir selam ver bir gülümse,
Bir şeyler söyle havadan sudan.
Biraz son bulsun öldüren yalnızlığım.

Bazen kalem elimde düşünüyorum
Kelimeler aynı, hasret bildiğin, aşk?
Nasıl anlatayım, nasıl sesleneyim diye.
Soru işaretinde kalır ortak acı
Kim katlanır acıya eş olan sevgiye?

Ben katlanırım sevilen sensin,
Sensin seslendiğim ey sevdiğim
Gel diyemediğin, gidemediğim
Gün batıpta gece olurken sensiz
Çareler içinde çaresiz ölmeyi beklediğim.

10.10.2009