Ölmeyen Yok Şiiri - Kazım Gök

İçimi yaktın kurudu bedenim
Olmaz mı sandın hiç sevenim
Toprak olur bana can verenim
Yağmurla yağsan isteyen yok

Kitap arasında kuruyan gül gibiyim
Dokunsan kırılır incecik cam gibiyim
Kırmızı değil sanki kararmış gibiyim
Bülbül olup ötsen dinleyen yok

Her çeşit güzelim kuşlar geldi gittiler
Yanımda değil uzaktan seyir ettiler
Aylar yıllar oldu gelmedi bittiler
Göçmen gibi gelsen bekleyen yok

Dindi denen yaralardan kanıyorsun
Odun kömür yok içimde yanıyorsun
Ömürler bitiyor sona yaklaşıyorsun
Canlılar içinde bilsen ölmeyen yok