Ölmeyen Sevda Şiiri - Selami Pekcan

İlk ve son aşkımdın
Ama,
Bilmedin yada bilmek istemedin.
Kıydın gençliğime,
Ezdin geçtin,bitirdin beni
Yok ettin,attın uçurumlardan
Gözünü dahi kırpmadın
Çünkü;
Ben hiçbir şeye değmezdim senin gözünde
Senin için suçlu,
İdamlık bir mahkum gibiydim.
Doladın ipi boynuma,
Vurdun sandalyeye
Son isteğimi dahi sormadan,
Azrail’im oldun.
Muradına ermiştin,
Artık ben yoktum.
Benden geriye kalan hiçbir şey yoktu,
Ama yanılmıştın.
Bendeki sevda ölmemişti,
Hızır’ın şurubundan içmiş ve;
Ölümsüzlük zırhına bürünmüştü.
Ben bitmiştim ama o bitmemişti.
Asıl olanda bu değil miydi zaten?
Sevdam büyüktü ama;
O bitmek tükenmek bilmeyen gururun önüne set olmuştu.
Yine viranlarda,yine ziyanlardaydım.
Belki gittiğim yerde alır mıydım karşılığını?
Sen olmayacaktın yanımda,
Sevdan bana yinede yeterdi.
Dünyada da yetmemiş miydi zaten?
Ben mağluptum senin için,
Yanılmıştın her zaman ki gibi,
Galip olan bendim.
Benim sevdam,aşkım çok yüceydi
Senin o gururun,egoistliğin küçücüktü karşısında
Bitmiştin,yok olmuştun
Tıpkı,tıpkı beni yok ettiğin gibi.