Ölmeyen Güfteler Şiiri - Muzaffer Taşdemir

Güzel günlerden bahsetmeliyim.
Hayallerin fakir kalmalı benden.
Düşler salmalıyım gecelerine,
Sevinçten titremeli parmakların,
Avuçlarının içi dolmalı,
Ağırlığını duymalısın mutluluğun,
Masallar kadar güzel olmalı.
Seni ölümsüzlüklerde bulmalıyım.

Bana bakmalısın sevgiyle.
Aşkına uyanmalısın yarının.
Senin kadar olmalı bedenin.
Ruhun ümitlerinle yaşamalı,
Sana saklamalısın seni,
Kıskanmalısın çılgın bedeni.
Talanları yağmalamalı hislerin,
Uzun yılları görmeli gözlerin,
Sana dönünce seni görmeli.

Yeniden seni sevmeli.
Acı bilmeyen gözlerde,
Sevinç gözyaşları dizmeli,
Nazla hıçkırmalısın geleceği,
Labirentlere düşmüş manken bedenin,
Kokusundan seçmeli güzeli,
Işıklarla kamaşmış gözlerin,
Dinlenmeli göz kapaklarında.

Aramadan görmelisin gerçeği,
Hayali, kusursuz bilmelisin.
Dilinde bal tadında sözcükler,
Pişmanlık duymadan ölmeli.

Dört beş asır az gelmeli mutluluğa,
Gönlün koşarak gitmeli yarına,
Ruhun sonsuzluğa koşarken,
Ayakların geri dönmemeli.
Çöller kadar olmalı anılar,
Kum saati nedir? Bilmemeli.

Hep, sen olmalısın yanında,
Yaşanan günlerle rüya bitmemeli.
Sonunda sona erse de bu mutluluğun,
O deniz asla, bitmemeli.

Akıllar aklına hayran olmalı,
Seni, sen gibi herkes sevmeli,
Notalar sadece sana çalmalı,
Besteler ölsen bile bitmemeli.
Öyle mutlu kılarsın ancak,
Ölmeyen güfteleri.