Ölmeyeceğim Şiiri - Muhammed Leyla

ben de bilirim sanatsallığı
ben de yazarım birkaç bir şey bazen
bazen de unutuveririm hatırladıklarımı
kelimeler taşlaşıp düşer üzerime bu dem.

ölmek kadar anlamsızsa hayatım şuan
aklının içinde şeytan hayaller kurar
sesini kalınlaştırır sardığın tütün
nikotin arttıkça da hisler incelir.

benim sözleşmem var sözlerimle aramda
ölmeyeceğim ölsem de bir gün
kafatasım sergilense de aztek kalelerinde
ben yine de ölmeyeceğim.

bir gün beni de asacaklar görülen o rüya gibi
ama kabuslarımı yorumlamayacak Yusuf
kargalar yerken pek lezzetsiz leşimi
kral beni de teşhir edecek Mısır panayırlarından
ne var ki, ben ölmeyeceğim.

sırtımdan bıçaklanacağım ben de Jül Sezar gibi
ne acıklı ki benim asla Brütüs'üm olmayacak
annem ölecek bir gün, ve gözlerim dolmayacak,
kendini asacaksa da körelmiş bu hislerim
duygusuz kalacaksam da bir gün
ama yine de ölmeyeceğim.

beni de gözüne kestirecek Dahmer dikiz aynasından
o kör katil gözleriyle yakacak beni
ben de öldüreceğim tıpkı şairler gibi
ama ben ölmeyeceğim
şiirler gibi.

beni de tadacak elbet Azrail'in kargısı
tam da beni bunaltmışken bu hayatın kaygısı
hiç kimsenin kalmamışken hiç kimseye saygısı
kalbim duracak, ruhum çıkacak, ama ben ölmeyeceğim.

sonra tutulacağım ay gibi ben, güneş gibi kadına,
o çok güzel, biliyorum, yaklaşamam yanına,
en zehirli his girecek, aşk girecek kanıma,
tebessümü koynumdayken kendimi öldüreceğim...