Ölmeyeceğim Şiiri - Muhittin Alaca

Ey yitik sevdamın, gurbet kaçağı,
İzini bulmadan, ölmeyeceğim.
Geçse de ömrümün, en güzel çağı,
Kapını çalmadan, ölmeyeceğim.

Gittin de dönmedin, şu Kırıkhan’a,
Sevgine doymadım, ah kana kana,
Bilmem kırgın mısın, küs müsün bana?
Gönlünü almadan, ölmeyeceğim.

Engelleri tek tek aşıp koşarak,
Sel olup bendimi, yıkıp taşarak,
Vuslat umuduyla, her an coşarak;
Göz göze gelmeden, ölmeyeceğim.

Ayrılık sancısı, nihayet dinsin,
Özlemin alevi, bir nebze sönsün,
Kederler, kâbuslar, sevince dönsün;
Gözyaşın silmeden, ölmeyeceğim.

Sözleşip yeniden, buluşacağız,
Kırlarda el ele, dolaşacağız,
Neşede zirveye, ulaşacağız;
Ay yüzün gülmeden, ölmeyeceğim.

Kalmasın ukdeden, tek eser bile,
Nağmeler inlesin, gelsin ney dile,
Mehtaplı geceler, geçsin meşk ile;
Düşlere dalmadan, ölmeyeceğim.

Saçlarıma aklar düşse ne yazar,
Sensiz dünya zindan, bu şehir mezar,
Mutlaka gelirim, sanma ki uzar;
Ben senin olmadan, ölmeyeceğim.

22.04.2020
Muhittin Alaca