Ölmeye Öleceksin Şiiri - Hanifi Kara

ÖLMEYE ÖLECEKSİN

Ne zaman geleceksin, koca bebek kendine
Beşiklere sığmazsın, neye belesem sizi.
Geçirdin onca ömrünü, mâlâyâni şeylerle
Bu mu olmalı yaşam, ya filim ya da dizi?

Birbirine karıştı, hem batı hem de doğu
Ne oldu ötmez oldu, ne bülbül, ne de gugu
Neden yoldan çıkarlar, insanların pek çoğu
Ne halka ne de Hakk’a, tutmaz verdiği sözü.

İmanı olmayana, verilir mi hiç değer?
Neye yarar sorarım, yanmıyorsa bir ciğer
Haram, helâl bilmezse, küfür ehliyse eğer
Her iki cihanda da, kara çıkacak yüzü

Güzellikler içinde, aşktır olan en bedi
Gayrisi tümden fâni, Allah’tır tek ebedi
Göz deyip de geçme gel, odur aşkın mâbedi
Radar gibi tarama, yasaktan koru gözü.

Beste, güfte ayrıysa, gel de sazına tükür
Kendin bilmez her kimse, onun nazına tükür
Tük’rüğe yazık deme, durma yüzüne tükür
İyi düşün karar ver, var mı âtisiz mâzi?

Eseri olmayanın, elbette kalmaz izi
Hep negatif olmuşsa, yok ise onun tezi
Ağzı açık şekilde, bekliyor kabir bizi
Ya bugün ya da yarın, kara toprak yer bizi.

Ecel bir gün senin de, kapını çalar tak tak
Dön de aynaya bir bak, bak siyahlar oldu ak
Verene ver canını, son gününde rütbe tak
Ölmeye öleceksin, ya ŞEHİT ol, ya GAZİ… !

08/12/211
Hanifi KARA